کارآفرینان موفق (۷)

بهروز فروتن (قسمت سوم)

تولید انبوه صنایع غذایی بهروز پس از کلی کشمکش بر سر دریافت مجوز در کارگاه اجاره ای ۸۰۰ متری در نزدیکی اکباتان انجام می شد و به نظر می رسید که  چون رقبا پول، ‌سابقه و ارتباطات داشتند بهروز را جدی نگرفته بودند.

دهه 70 دهه شکوفایی بهروز بود و چون استقبال از محصولات افزایش یافته بود تصمیم گرفت تبلیغات خوبی را انجام دهد؛ بنابراین با توجه به سابقه فرهنگی-آموزشی که داشت تبلیغات فرهنگی را ترجیح داد برای مثال «دوست من سلام» را از دوره تدریس برداشت و ایده فکری تبلیغات را از آن زمان می‌گرفت.

مواردی  هم در مورد مسائل حاشیه ای تولید برای بهروز مطرح می شد، برای مثال مشتری در مورد شکرک، طعم نامطلوب و ترشی اعتراض می‌کرد و بلافاصله این موضوعات در بهروز بررسی می شد .

در کنار برخی سختی ها صادرات بهروز هم رونق می گرفت و راهها برای ورود  به بازار های جهانی بازتر می شد. نخستین محموله های صادراتی بهروز  در بازار آ‌مریکا  مشاهده شد و مواد غذایی ایران با برند ایرانی عرضه شد و FDA آمریکا را دریافت کرد .

به جز آمریکا صنایع غذایی بهروز به کشورهای  اروپایی، ژاپن، کانادا و کشورهای عربی  هم راه پیدا کرد. نخستین خاطره‌اش از صادرات این بود که یک محموله بزرگ سس مایونز آماده کرده و به امارات فرستاد اما همه برگشت خورد چون پیش‌بینی‌ای که برای نگهداری آن کرده بود کافی نبود و همه محموله‌ ارسالی در اثر گرمای هوا از بین رفت و پس از برگشت معدوم کرد. اما پس از آن سایر کالاها را صادر کرد و پس از آن مشکل خاصی در صادرات نداشت.

بهروز فروتن  تاکید دارد که مدیون کسانی است که به او ستم روا داشته‌اند و مدال‌هایش مدال‌های رنج‌هایی است که کشیده و باز هم هست که مدال بگیرد. وی در حال حاضر بیش از 200 لوح و تندیس و لوح خارجی دارد،‌ قهرمان قهرمانان صنعت غذا شده و نخستین سفیر یونیسف در ایران است. همکار سازمان استاندارد هم شده ، بیش از 9 کنگره ملی صنایع غذایی دایر کرده و عضو شورای صنایع غذایی است. اوهمه افتخارات اجتماعی را در یک چیز می‌داند خودش را گم نکرده،‌ نباخته و فخر نفروخته، فقط پشتکار داشته و باور.

t.me/successcup